Από τις 3 Δεκεμβρίου 1992 έως στις 12 Οκτωβρίου 1993, διατέλεσε Υφυπουργός Υγείας-Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Αναβάθμισε προνοιακές υπηρεσίες, ενίσχυσε τις υποδομές κοινωνικής μέριμνας και δημιούργησε περισσότερες.
Κατασκευάστηκε το Προνοιακό Συγκρότημα για Άτομα με Ειδικές Ανάγκες και ηλικιωμένους και ολοκληρώθηκε η κατασκευή άλλων 14 προνοιακών μονάδων σε όλη τη χώρα.
Θεσμοθετήθηκε η «Άμεση δράση της Πρόνοιας» για παροχή προνοιακών υπηρεσιών όλο το 24ωρο σε μοναχικούς ηλικιωμένους, κακοποιημένες γυναίκες, εγκαταλειμμένα παιδιά, χρήστες ναρκωτικών και σε κάθε άτομο που έχει ανάγκη.
Δόθηκε ισόβια σύνταξη σε 235.000 πολύτεκνες μητέρες.
Εγκαινιάσθηκε η Τηλεκπαίδευση και Τηλεργασία για Άτομα με Αναπηρία με εγκατάσταση δικτύου και παραχώρηση ειδικών ηλεκτρονικών υπολογιστών σε εκατοντάδες κινητικά ανάπηρους.
Καθιερώθηκαν νέοι κοινωνικοί θεσμοί, όπως της Ανάδοχης Οικογένειας, του Κοινωνικού Βοηθού, της Ημερησίας Φροντίδας Ηλικιωμένων και Ατόμων με αναπηρία.
Δημιουργήθηκε ο συμβουλευτικός σταθμός για AIDS Καμινίων
Δημιουργήθηκε το πρόγραμμα ΜΗΔΑ (Μητέρες Δημιουργικής Απασχόλησης) με μικρούς παιδικούς σταθμούς ανά γειτονιά.
Καθιερώθηκε κάρτα ελεύθερης διακίνησης στις συγκοινωνίες για τα άτομα με Αναπηρία